23 Mayıs 2012 Çarşamba

...


Hayat bazen acımasız davranır insana,  hiç beklemediği yerden hiç beklemediği zaman da vurur sopasını… Göz yaşların sel olur fakat kendi göz yaşlarında kendin boğulursun, küçülürsün erirsin yok olursun. Bir süre sonra gülersin herkesin yüzüne bir şeyim yok dersin demesine ama yüreğinin içinde fırtınalar kopar  damarlarını patlatırcasına…beklersin birileri kurtarsın diye seni fakat kimse kurtarmaya gelmez…Bu hayatta en önemlisi ama kimseye güvenilmez.

3 yorum:

  1. Hepimiz kendi dünyamızın gözyaşında boğuluyor, mutluluğunda kayboluyoruz. En önemlisi yalnızlığımızı bölüyor, paylaşıyor, patlaştikça tek kalıyoruz...

    YanıtlaSil
  2. bölünürken her parçanı bi yerde bırakmak kqadar zor değildir o anlar. için sızlar, bölünmene mi yanasın, bölünürken giden parçalarına mı..

    YanıtlaSil
  3. birseyim yok dersin icinde firtinalar koparken, yagmur yagar, üstünde kara bulutlar gezer ama yinede sesini cikarmazsin ve kalabaliklar arasinda yapayanliz kalirsin. yagmur gecse bile camura düsersin ve birisi elini veriyormus gibi yapar ama daha fazla iter.. "kimseye güvenilmez" cok haklisin!

    YanıtlaSil